حجت‌الاسلام محمدرضا زائری: اگر برای دین مردم نگران شدیم باید فیلمساز را حرامزاده و ملعون بنامیم؟

محمدرضا زائری در واکنش به اعتراض‌های صورت گرفته در خصوص اکران فیلم رستاخیز نوشت: «آنچه من می فهمم این است که این قصه پر سوز و گداز حمله گسترده به فیلم رستاخیز مشکوک است و به نظر می رسد لااقل بخشی از ماجرا یک بازی باشد که دوستان دلسوز و متدین و متعهد و مخلص را هم درگیر کرده است. اولا یک سوال هست که واقعا در طول این سال ها هیچ فیلم سینمایی و برنامه تلویزیونی نبوده که برای دین و اعتقاد مردم آسیب داشته باشد ؟ سی و پنج سال در دادگاه ها چادر بر سر زن دزد و قاتل کردند و حجاب را تخریب کردند و توی فیلم ها و سریال ها زن چادری را کلفت و بی سواد و بدبخت نشان دادند ، چرا صدای کسی در نیامد؟

این همه سال فیلم ها و سریال ها و آگهی های بازرگانی اشرافیت و تجمل را تبلیغ کرد ، چرا کسی از جای خود تکان نخورد ؟ این همه فیلم سینمایی به فحشا و فساد اخلاقی دامن زد و به گسترش و رواج روابط عاشقانه و عاطفی با نامحرم کمک کرد ، چرا هیچ کس احساس وظیفه نکرد ؟ برخی فیلم ها اساس و مبانی توحیدی اعتقادات را تخریب کردند، چرا کسی نگران نشد ؟ ثانیا آدم اگر برای دین مردم نگران بشود فیلمساز را حرامزاده و ملعون و حامیان فیلم را صهیونیست و انگلیسی خطاب می کند ؟

اتفاقا انگلیسی ها و فراموسونی ها و صهیونیست ها پشت صحنه دارند همه ما را بازی می دهند و به ریش همه ما می خندند ! این قصه مثل ماجرای کتاب شهید جاوید است که حوزه علمیه و متدینین را مدت ها به خود مشغول کرد و گرفتار نمود و هر چه امام راحل فریاد زد که آقایان این بازی برای این است که شما را به خودتان مشغول کند و از مساله اصلی بازدارد بعضی متوجه نشدند و با قضایایی مثل ناسزاگویی به دکتر شریعتی و حسینیه ارشاد سر خود و بقیه را گرم کردند.

این همه سال تعزیه برگزار شده و آدم های معمولی شهر و روستا نقش اولیا را بازی کرده اند ، این همه فیلم سینمایی برای پیامبران معصوم ساخته اند و بازیگران سینما در نقش حضرت یوسف و ابراهیم و عیسى و موسى على نبینا و آله و علیهم السلام در آمده اند، چرا دین و ایمان به مخاطره نیافتاد؟ حالا یکباره چه شده ؟ آیا آقای درویش نمی توانست برود فیلم عاشقانه و آبگوشتی بسازد و بدون دردسر و خطر به کاسبی بپردازد و میلیونی و میلیاردی سود کند و کوچکترین انتقادی هم نشنود ؟ آیا نتیجه طبیعی این برخوردهای افراطی این نیست که فیلمسازان و هنرمندان عطای اهتمام به سوژه های دینی را به لقای این برخوردها ببخشند ؟ آیا قرار نیست با ساخته شدن فیلم های سینمایی و هنری در قواره سینمای بین المللی زمینه جهانی شدن طرح موضوع عاشورا و مقدمات ظهور امام عصر علیه السلام فراهم شود ؟

من در مورد فیلمی که ندیده ام هیچ نظری نمی توانم بدهم اما این رفتارهایی را که دیده ام می توانم تحلیل کنم. به قول معروف وقتی کسی در مجلس عزا بیشتر از صاحب عزا گریه می کند و بر سروسینه می زند باید شک کرد ! بعضی از این برخوردهای غیر منطقی و پر حرارت و آشفته طبیعی نیست. حتى سخنان دلسوزانه مقام محترم و عزیز مرجعیت تقلید که برای سریال مختارنامه فرموده اند می توانم درک کنم و همان موقع هم نوشته ام که حفظ شأن مرجعیت را از هر کار هنری بالاتر می دانم . حتى نقد دقیق و مقبول جناب ثمری را می فهمم اما آتشی شدن بعضی که فیلم را ندیده اند و فحش خواهر و مادر می دهند و سینماها را به آتش زدن تهدید می کنند عادی نیست ! و آدم را مطمئن می کند که یک جایی آن پشت مشت ها خبری هست و کاسه ای و نیم کاسه ای.

(دکتری علوم ادیان در دانشگاه قدیس یوسف بیروت – کارشناسی فقه و مبانی حقوق اسلامی از مدرسه عالی شهید مطهری؛ کارشناسی ارشد فلسفه و حکمت اسلامی از دانشگاه آزاد اسلامی و کارشناسی ارشد روابط اسلام و مسیحیت از دانشگاه قدیس یوسف بیروت)