احمدرضا درویش: احساس غیرت کردم و «رستاخیز» را ساختم. + فیلم

احمدرضا درویش درباره‌ی دلایل‌اش برای ساخت فیلم رستاخیز گفت: به من برخورد. من احساس کردم به ما به عنوان عناصر بی‌غیرت نگاه می‌کنند! بالاخره جمهوری اسلامی است و ما برای اعتقادات و ائمه خود چه کردیم؟ نام سیدالشهدا در دنیا خریدار دارد، یک نشانه بزرگ است که می‌توان با آن سر خود را در جهان بلند کرد، من احساس غیرت کردم و این فیلم را ساختم.

به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی برنامه‌ی «هفت»، احمدرضا درویش که شامگاه ۲۶ آذر ماه در شبکه سوم حاضر بود، در ابتدای سخنانش گفت:تربیت فیلمسازان نسل من جور دیگری است. سینما در ذهن ما با فیلم‌هایی شکل گرفت که سینمای واقعی‌ست و دست ما به کم نمی‌رفت.

این کارگردان سینما، روحیات کودکانه و بازی گوشی را شاخصه کارگردانان موفق سینما دانست و مطرح کرد: اساسا یافته‌های کودکان از تاریخ، یافته‌های تئوریک است و کمتر تجربه کرده‌اند. این اطلاعات بیشتر به صورت شفاهی به آنها دیکته شده و فرصت زندگی نداشته تا تجربه کند، حال زمانی که کودک با سینمای بزرگ و پرهیجان روبرو می‌شود، به ناگهان یکباره تمام این تجارب را می‌بیند و حیرت می‌کند. لذا به خوبی در ذهن او نهادینه می‌شود و نقش‌ها و فیلم‌هایی که کودک می‌بیند، بهتر در ذهن او ماندگار می‌شود.

درویش ادامه داد: خاصیت ذهن کودک و نوجوان خاطره بازی است. او همواره به دنبال ساخت خاطره است. همین هم باعث می‌شود که کودک ارتباط بهتری با پرده بزرگ سینما بگیرد و به طور مثال سبب می‌شود نقش مصطفی عقاد و فیلم محمد رسول الله از گذشته دور برای همه ما تبدیل به خاطره شود. همین یک فیلم در آثار یک کارگردان باشد برای کل کارنامه سینمایی او کافی است؛ به طور مثال آنتونی کوئین کم ایفای نقش نکرده است ولی ما مسلمانان و بخش مهمی از جهان او را با فیلم «عمر مختار» و «الرساله» می‌شناسیم. یا کسی با بردن نام مصطفی عقاد تصویری از او به یاد نمی‌آورد اما بلافاصله به یاد فیلمش برای حضرت محمد (ص) می‌افتند. بنابراین فیلم می‌شود آینه تمام نمای فیلمساز در ذهن مخاطبان و چه چیز بهتر از این که خاطره جمعی از خود بجای بگذاری.

این کارگردان با بیان آنکه سینما برای برخی یک تکنوازی موسیقی است و برای برخی ارکستر، گفت: من سینما را ارکستر موسیقی می‌بینم. به همین اندازه بزرگ و گروهی و همواره متنی می‌نوشتم تا از تک نوازی دوری کنم. این در اجرای سینمایی یعنی اینکه از گرفتن پلان‌های اول فیلم «کیمیا» نمی‌ترسیدم، زمانی که پشت ویزور قرار می‌گیرم، اگر به این فکر کنم روزی قرار است روی پرده سینما قرار بگیرد وحشت مرا فرا می‌گرفت پس تصور می‌کنم من به نمایندگی از تمام مردم به تنهایی در یک سالن سینما نشسته‌ام و به نمایندگی از باقی، فیلم خود را بسازم و مردم می‌خواهند از نگاه من به موضوع نگاه کنند، این فاصله گذاری در تولید فیلم کمک می‌کند.

درویش گفت: همه جهان مهم است اما شما باید فکر کنی مهمترین چیزی که در حال رخ دادن است، کاری است که شما می‌کنید. من سعی می‌کنم مسائل را تجزیه و کوچک کنم و در کنار هم قرار دهم.

🔴 «رستاخیز» بزرگترین حسرت و زخم عمیق قلب من است

کارگردان «رستاخیز» در ادامه با اشاره به عدم اکران این فیلم گفت: در چنین شب فرخنده‌ای (شب ولادت پیامبر اکرم (ص)) نباید تلخ بود؛ اما چاره‌ای نیست. #فیلم_رستاخیز به یکی از بزرگترین حسرت‌ها، زخم عمیق و خراش بزرگ برای من تبدیل شده است. من برای خودم نمی‌گویم اما چرا آنقدر فرصت‌ها از دست می‌رود، چرا آنقدر ظرفیت‌ها و توانمندی‌های سینمای ایران باید از دست برود؟‌ به هر حال «رستاخیز» محصول سینمای ایران است.

🔴 «رستاخیز» را در تبیین اسلام واقعی و معرفت دینی ساختم

وی افزود: مگر می‌توان تصور کرد این فیلم توسط دولتی که قرار بود به سینما و فرهنگ تکیه کند و نگاه به وجوه معرفتی این هنر کند، توقیف شود؟ برخی تحلیل‌گرایان سیاسی و رسانه‌ای می‌گویند، رفتارهایی که امروز در منطقه می‌بینیم حاصل قرائت‌های غلط از اسلام رحمانی است که هیچ تحولی را برنمی‌تابند و می‌گویند هرآنچه در صدر اسلام بوده با همان شکل و فرم باید ادامه یابد و همین سبب شکل گیری داعش شده است. اما اگر از من بپرسید دلیل این وضعیت چیست، می‌گویم کم کاری خود ماست.

درویش گفت: ما در تبیین اسلام رحمانی و سیره پیامبر و معرفت دینی چه کردیم؟ من می‌گویم فیلم «رستاخیز» را ساختم. ۹ جایزه سیمرغ جشنواره به این فیلم تعلق گرفته است و علما آن را تائید کرده‌اند حالا کارش باید با مسئولین و مدیران به محاکم قضایی بکشد؟ اینها باید درون خود ما بررسی شود. حاصل ۱۰-۱۲ سال از عمرم چنین فیلمی شد که توقیف شد، این چه اثری بر جامعه سینمایی می‌گذارد؟

http://www.isna.ir/news/95092716518/