مجتبی راعی : همه امورات فیلم “رستاخیز” به شکل قانونی انجام شده است.

استعفای احمدرضا درویش از “شورای عالی سینمای ایران”
15 آذر 1394
فرهنگ و هنر را به توپ‌ بازی تقلیل داده‌اند
15 آذر 1394

مجتبی راعی : همه امورات فیلم “رستاخیز” به شکل قانونی انجام شده است.

اگر سازندگان این فیلم در پروانه ساخت خود قید می کردند که چهره ائمه را نمی توانیم نشان بدهیم و باید روی آن نور بگذاریم ، در این صورت حق با وزارت ارشاد بود. آن وقت این وزارت می توانست بگوید شما از قانون تخطی کرده اید و باید ضررش را بدهید ، در این صورت این حرف خیلی هم منطقی بود.

یادمان باشد فیلم تا مرحله اکران جلو رفت ، بنا بر این اگر قرار بود مانعی بر سر راهش قرار بگیرد ، باید تا آن موقع قرار می گرفت.
وقتی فیلم روی پرده رفته ، معلوم است که این اثر با شرایط قانونی تعریف شده، ساخته شده و طبیعتاً هیچ مشکلی هم وجود نداشته که فیلم توانسته یکی ، دو روز اکران شود. بنابراین وزارت ارشاد هیچ بهانه ای نمی تواند داشته باشد.
به نظرم ارشاد باید ضرر و زیان صاحبان “رستاخیز” را جبران کند ، چرا که این مرکز است که تخطی کرده است. گروه احمدرضا درویش در کمال سلامت عقل و با رعایت قانون این فیلم را ساخته و اکران کرده اند. حالا ارشاد به این نتیجه رسیده که باید جلوی فیلم را بگیرد. این اتفاق به هر دلیلی صورت گرفته ، ضرر و زیان درویش باید پرداخت شود.
در شرایط موجود بد نیست وزارت ارشاد پیشنهاد کند تمام مراجع دینی یک بخش سینما در دفترشان درست کنند و تمام سناریوها را به آنجا بفرستند تا همه چیز قبل از تولید و متحمل شدن هزینه های بسیار ، کنترل شود. به این ترتیب دیگر با این مشکل مواجه نمی شویم که فیلمی ساخته شود اما فرصت اکران پیدا نکند. شاید این راه حل نهایی موجود باشد. به این ترتیب تکلیف فیلم سازان روشن می شود و احتمالاً این وضعیت آشفته به پایان می رسد. حتی خوب است در مجلس هم قانونی تصویب شود.
من نظرم را درباره فیلم “رستاخیز” قبلاً در تلویزیون گفته ام. مونتاژ و موسیقی آن را خیلی نپسندیدم اما کلیت اثر در کارگردانی ، فوق العاده است. متاسفانه در کشور ما عده ای همیشه منتظر هستند تا به یک موضوع خاص حمله کنند ، ولی وقتی یک کار خوب انجام می شود ، آنان یادشان می رود باید بیایند از آن حمایت کنند.
انگار عده ای در خانه های خود نشسته اند و کاری هم به دین در جامعه ندارند. این ها دارند زندگی شان را می کنند تا این که به آنان خبر می رسد یک نفر یک جایی خطایی را مرتکب شده است. همین خبر کافی است تا این افراد بدون اطلاع داشتن از اصل موضوع ، راه بیفتند. چه اشکالی دارد آنان گاهی برای تجلیل از کارهای خوب تجمع کنند و پرچم دست بگیرند ؟
ای کاش کمی همه با هم مهربان تر باشیم.